Jedną z rzeczy, która najczęściej kojarzy się ze starością jest niewielka aktywność fizyczna lub wręcz jej całkowity brak. I rzeczywiście rzadko można spotkać osoby w podeszłym wieku, które pozostawałyby aktywne i regularnie uprawiały sport. Czy oznacza to jednak, że ruch jest dla takich osób niewskazany? A może jest wręcz na odwrót? Odpowiedź znajdziesz w poniższym wpisie.
Ludzkie ciało jest wręcz stworzone do ruchu – gdyby było inaczej, nigdy nie rozwinąłby się w nim tak złożony układ mięśni, kości, naczyń krwionośnych oraz nerwów. Wszystkie te elementy są ze sobą bardzo ściśle powiązane, i aby utrzymać ich sprawność, konieczne jest dostarczenie im bodźców pod postacią aktywności fizycznej. Zasada ta obowiązuje na każdym etapie życia – a więc również na starość. Zrównoważona aktywność może mieć ogromny, pozytywny wpływ na stan zdrowia osoby w zaawansowanym wieku. Przyczynia się między innymi do:
Ponadto sport korzystnie wpływa zdrowie psychiczne – w wyniku aktywności sportowej organizm produkuje większe ilości dopaminy i serotoniny, potocznie nazywanych hormonami szczęścia. To ważne, jeśli senior zmaga się z problemami negatywnie wpływającymi na jego humor i samopoczucie.
Jak widać sprawdza się powiedzenie, że ruch to zdrowie. Im wcześniej do harmonogramu dnia osoby starszej zostanie wprowadzona regularna aktywność fizyczna, tym łatwiejsze będzie uzyskanie pozytywnych rezultatów. Większa będzie również szansa, że senior na dłużej zachowa swoją samodzielność i dobre zdrowie. Niemniej należy pamiętać, że każdy przypadek jest inny i każdy wymaga indywidualnego potraktowania. Stan zdrowia seniora oraz jego możliwości wyznaczają ramy aktywności fizycznej – to, co dla jednego może być zwykłym lekkim treningiem, dla innego może być ćwiczeniem wręcz niebezpiecznym dla zdrowia. Dlatego tak ważna jest asysta opiekuna seniora podczas ćwiczeń.
Czy jednak istnieją sytuacje, kiedy aktywność fizyczna jest całkowicie niewskazana? Odpowiedź brzmi: nie. O ile pacjent nie utracił zdolności ruchowej (np. w wyniku choroby lub wypadku), powinien w miarę swoich możliwości zażywać aktywności fizycznej. W przeciwnym wypadku jego stan zdrowia będzie ulegał pogorszeniu w szybszym tempie.
Jak wspomnieliśmy, aktywność seniora powinna być dostosowana do jego możliwości. Najprostszym i jednocześnie najbardziej uniwersalnym rodzajem wysiłku fizycznego są krótkie, niespieszne spacery, które angażują nie tylko mięśnie nóg, ale również pleców, brzucha i ramion, a ponadto pobudzają pracę płuc i serca. Dla osób o większej sprawności dobrym wyzwaniem będzie nordic walking, czyli spacery z kijami, które dodatkowo aktywują ramiona oraz mocniej pobudzają układ oddechowy i krwionośny. Dla osób, które ze względu np. na problemy układu kostnego lub otyłość nie mogą uprawiać tego typu aktywności, dobrym rozwiązaniem będą zajęcia w wodzie, takie jak aquajogging lub aquaaerobic. Siła wyporu wody powoduje, że ciało pacjenta nie jest obciążone, a jednocześnie woda stawia opór, którego pokonanie wymaga większego zaangażowania mięśni. Seniorzy mogą również wykonywać ćwiczenia siłowe, wytrzymałościowe i rozciągające, należy jednak pamiętać o zachowaniu zdrowego umiaru – zbyt duże obciążenia dla ciała mogą stać się przyczyną kontuzji, bądź doprowadzić do nadmiernego wzrostu ciśnienia i innych niepożądanych skutków. Zakres aktywności fizycznej seniora warto konsultować z lekarzem lub stosować się do zaleceń wykwalifikowanego trenera.
58 551 00 52