Opieka nad osobami starszymi to praca wymagająca szerokiego wachlarza umiejętności – między innymi w kwestii dbania o higienę osób chorych i ograniczonych możliwościach ruchowy czy przygotowywania posiłków. Nie mniej ważne jest, by opiekun posiadał również tak zwane umiejętności miękkie, ponieważ to one pozwalają odpowiednio wykonywać zadania w trudnych warunkach. Dowiedz się więcej na ich temat.
Podział na umiejętności „twarde” i „miękkie” pojawił się stosunkowo niedawno, ale dziś jest powszechnie stosowany przy rekrutacji pracowników. Czym się one między sobą różnią? Umiejętności twarde to praktyczna wiedza i umiejętności, którą można zmierzyć według pewnej uniwersalnej skali. Przykładem takiej umiejętności jest prowadzenie samochodu – jeśli kandydat na opiekuna posiada prawo jazdy, nie musimy sprawdzać jego umiejętności, gdyż zakładamy, że odpowiednia instytucja już to zrobiła i potwierdziła. Inny przykład umiejętności twardej w kontekście pracy opiekuna to znajomość zasad dotyczących higieny bądź żywienia osób starszych.
Z kolei umiejętności miękki nie są mierzalne, a ich ocena jest bardzo subiektywna. Termin, który dobrze oddaje ich charakter to „umiejętności interpersonalne” – innymi słowy są to umiejętności i zdolności definiujące osobowość człowieka oraz sposób, w jaki zachowuje się w otoczeniu innych ludzi. Oto kilka przykładów umiejętności miękkich, które posiada dobry opiekun seniora:
Choć nie da się ich oceniać lub mierzyć, umiejętności miękkie odgrywają bardzo ważną rolę w codziennej pracy każdego opiekuna. Można się również pokusić o stwierdzenie, że są dużo ważniejsze, niż umiejętności twarde. Dlaczego? Ponieważ stanowią one fundament pracy opiekuna. Nawet jeśli opiekun posiada świetne wyszkolenie od strony praktycznej i teoretycznej, nie będzie w stanie wykonywać swoich obowiązków, jeśli nie posiada do tego odpowiednich predyspozycji osobowych. Wręcz przeciwnie – opiekunowie o niskiej odporności na stres bądź pozbawieni cierpliwości i empatii bardzo szybko doświadczają wypalenia zawodowego, a efektywność ich pracy znacznie spada. Nie są oni również w stanie radzić sobie w sytuacjach kryzysowych, co prowadzi do znacznego pogorszenia relacji z podopiecznym oraz jego krewnymi, a także może stwarzać pewne zagrożenie dla zdrowia i życia seniora (np. w sytuacji kiedy potrzebna jest pilna pomoc lekarska, a opiekun nie jest w stanie w nerwach wezwać pogotowia).
Kolejnym ważnym aspektem umiejętności miękkich jest to, że ich rozwijanie jest bardzo trudne. O ile języka czy udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej można nauczyć się w stosunkowo krótkim czasie, o tyle praca nad cierpliwością czy odpornością na stres wymaga czasu, wysiłku i bardzo racjonalnego działania, np. poznania odpowiednich technik radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Niemniej warto pielęgnować swoje umiejętności miękkie, ponieważ to od nich w dużej mierze zależy powodzenie w pracy.